گاهی وقتا دیدن دو تا پروانه سبز رنگ آفرقایی که با بی شرمی هوس آلودی روی خاکهای خیس حاشیه میکسر بتن، توی یک کارگاه شلوغ و پر سرو صدای ساختمانی، فارغ از جداشدن دانه بندی بتن مقاومت بالا در اثر زیاد ویبره خوردن دنبال همدیگه می کنن می تونه خیلی شهوت انگیز باشه.
هیچ وقت نخواستم دنبال پروانه ها کنم. شاید به همین خاطر اون پروانه می خواست روی شونه ام بشینه. چه لذتی داشت پروندنش...!!! یعنی پروانه ها هم دلگیر میشن... گریه می کنن... عاشق می شن.
ba in matne mozakhrafet ghangi harchi parvanaro bod az bein bordi
behtar nemitonesti az parvane yad koni ah ahaaaaaaaaaaaaaaaaah
. . . پیش از پروانه ها میتوان در این نوشته بیننده آن ها را دید...
این هم سئوالیه !
مطلبتون جالبه. ولی حیف از این عکس . ادم رو یاد قبیله ادم خورها میاندازد.
kheyli delam mikhad bedoonam in webloge shoma che rabti be falsafe ya filsoofe morde dare akhe har chi donbale ye matlab ba bare falsafie bala gashtam peyda nakardam jane arash begoo bedoonam che ghadr falsafe khoondi? ahan rasti yadam raft begam man roya hastam dooste vida hamoon
khoba adamaye jadid be veblaget sar mizanan ghadimiyan ya taze ashna shodin vaghean .............
۷۸فیب۷۶یستابرائزلط